2015.10.03. Izbica - Krasnystaw (Wieprz)

W zeszłym roku była urodzinowa Pilica z Piotrem (PETERKA). Przypłaciłem tamten spływ katarem, gorączką, ale było fajnie.W tym roku miał być urodzinowy Wieprz z Magdą (MAGA). Wspólny mianownik: płynąłem w Pointerze i była piękna pogoda, przeziębienie też wisiało nade mną. Na tym porównania się kończą. Bo i rzeka inna i towarzystwo też z innej kategorii. Oboje chcieliśmy tego spływu, oboje tam jeszcze nie płynęliśmy, oboje liczyliśmy na piękną polską jesień. Sobotni poranek. Wypakowujemy kajaki przy zaporze na Wieprzu, w miejscowości Izbica.

Jest słonecznie, ciepło, cicho. A więc wszystko tak jak chcieliśmy. Na wodę schodzimy niemal w samo południe. Przed nami ok. 23 kilometry nieznanego odcinka.

Fot. Magda (MAGA)

Pierwsze pociągnięcia wiosłami i po chwili odnoga rzeki łączy się z jej głównym korytem.

Fot. Magda (MAGA)

Pierwsze fotki, radość z płynięcia, w dwóch słowach: jest pięknie. 

Mijamy most w Izbicy i trochę zaczynamy kręcić nosami.

Brzegi wysokie, wysokie trzciny i ... tyle.

Fot. Magda (MAGA)

Owszem, jest zielono, cicho, ale oczekiwaliśmy jesieni mieniącej się różnymi kolorami. Nic z tych rzeczy. Rzeka przypomina odcinek, który w zeszłym roku spływałem za Krasnymstawem. O tym że to październik, a nie spływ wakacyjny przypomina nam babie lato. Nad wodą unosi się sporo nitek, czepiają się daszka czapki. Płyniemy spokojnie, bez forsowania tempa. Na brzegach zaczyna pojawiać się coraz więcej uschniętych drzew. To znak firmowy Wieprza. 

Są piękne, przybierają najróżniejsze kształty. Co jakiś czas ciszę przerywa plusk wydry bądź innego bliżej nieznanego zwierzątka, które na widok kajaków skacząc z brzegu skrywa się pod wodą. Po woli, bardzo powoli krajobraz zaczyna jednak się zmieniać.

Trzciny wypiera trawa, pojawiają się pojedyncze zielone drzewa.

Rzeka kręci niemiłosiernie, Jeden wielki zakręt.

Powoli robi się tak, jak to wyobrażałem sobie jeszcze na lądzie.

Nie ma mowy o monotonii. Nigdy nie wiadomo co ukaże się naszym oczom za kolejnym zakrętem. Chłoniemy piękno przyrody.

Robimy zdjęcia, odpoczywamy w kajakach.

Brzegi robią się coraz bardziej zarośnięte, a co za tym idzie, rzeka przenosi nas w bajkową krainę.

Zakręt, plusk wody, piękne brzegi i tak do miejscowości Dworzyska. Tam robimy przerwę, spotykamy się z Radkiem (SKORED).

Fot. Magda (MAGA)

Magda zostaje na brzegu z kajakami, szykuje posiłek, ja jadę ze SKOREDEM po samochód. Odstawiam go na metę, i z pomocą Radka wracam do mojej dzisiejszej towarzyszki.

Chwilę rozmawiamy, i SKORED jedzie na wesele, a my ruszamy przed siebie. Nie mamy już żadnych logistycznych zmartwień. Nic tylko płynąć. I tak też się dzieje.

Fot. Magda (MAGA)

Wieprz w październikowych promieniach słońca prezentuje się coraz ładniej.

Mijamy skarpy,

omijamy konary i drzewa zalegające w korycie.

Paleta barw na brzegach. Tak, tego oczekiwaliśmy. Lekko, łatwo i przyjemnie. Nie szukaliśmy zwałek, progów, bystrzy czy też przenosek. W końcu to miał być spływ urodzinowy.

Piękna pogoda przyciągnęła nad brzegi Wieprza sporą ilość wędkarzy. O jesieni przypomina temperatura. Gdy płyniemy w słońcu jest bardzo ciepło.

Gdy tylko wpłyniemy w zacieniony fragment, z miejsca czuć chłód i wilgoć.

Fot. Magda (MAGA)

Przed Krasnymstawem słońce świeci już dosyć nisko. To sprawia że brzegi nabierają jeszcze intensywniejszych kolorów. 

Przy moście na trasie "17" meldujemy się, jakżeby inaczej o godzinie 17. 

Fot. Magda (MAGA)

Za nim rzeka się prostuje, zaczyna się miasto. Robi się coraz chłodniej. 

Kilometr, może trochę więcej, i już widać kolejny most. Tam mamy wyznaczoną metę. 

Kończymy w samą porę. Niestety dni już coraz krótsze. Lądujemy przy stanicy WOPR w Krasnymstawie. 

Była piękna pogoda, była piękna rzeka, było wspaniałe towarzystwo... wszystko zagrało! Piękny prezent urodzinowy.

PS.
Magda (MAGA), dziękuję za ten dzień.
Radek (SKORED), dzięki za pomoc w logistyce.